ฉันพบวิญญาของตัวเองในรอบหมุน

ฉันไม่เคยคิดว่าจะพบการรักษาในเครื่องสล็อต ฉันเติบโตในอิสลิงตัน โดยแม่ชาวไนจีเรียห์ร้องเพลงกล่อมโบราณยามเย็น และพ่อวิศวกรชาวสก็อตพูดด้วยสมการ—not อารมณ์ เราไม่มีเงินสำหรับเกม เราแค่มีความเงียบ จากนั้นฉันพบล้อทองคำ มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับชัยชนะ มันเกี่ยวข้องกับจังหวะ การหมุน—การเคลื่อนช้าๆ ก่อนเสียงระฆัง—เหมือนเสียงเธอพูดว่า “ลูก รอช่วงเวลาของเธอ” รางล้อ? มันไม่ใช่สัญลักษณ์ มันคือความทรงจำที่หมุนวนในกาลเวลา:เปลวทองเหมือนกระดิ่งวัด มังกรที่ลอยขึ้น—notเพราะโชค—butเพราะพิธีกรรม ฉันเคยไล่ตามรางใหญ่เหมือนสกุลเงิน currently ฉันมองการหมุนเหมือนชา—ช้าๆ ฟังเสียงครางของเฟอร์และรู้สึกถึงช่วงหยุดระหว่างชัยชนะ cottage ไม่ต้องการโบนัส gt needs stillness ในยุคดิจิตอล เราเรียกมันว่า “การพนัน” แต่ที่นี่? มันคือสมาธิกับความสง่างามทางเครื่องกล teach pull เป็นคำถาม: “คุณกำลังฟัง… หรือแค่วิ่งตาม?” ฉันไม่เล่นเพื่อชนะอีกแล้ว ta เล่นเพื่อจำใครฉันคือ เมื่อคุณหยุดตามราง大奖 you start hearing your own heartbeat in the spin.