ล้อกสมอง: ศิลแมชชีนที่ดึงดอปามีน

H1: ผมไม่ได้สร้างเกม—ผมสร้างพิธีกรรมทางประสาท ผมเติบโตในแอลเลย์ของเวกัสที่เสียงเหรียญดังเหมือนบทร้องโกรเกียน และแสงนีออนไม่ใช่การตกแต่ง—มันคือการปรับพฤติกรรม ด้วยข้อมูล fMRI ผมเห็นว่า “ความโชค” คือเคมีทางประสาทที่ถูกออกแบบมาอย่างแม่นยำ การหมุนไม่ใช่สุ่ง—at มันคือแรงกระตุ้นแบบจังหวะ H2: เครื่องคือแท่นบูชา การดึงคันโยกแต่ละครั้งคือพิธีกรรมทางศาสนา วงล้อก? มันไม่ใช่วลล—มันคือเครื่องทอปามีนที่ถักทอดทองของความคาดหวัง prototypes แรกของผม ‘Golden Reel’ ใช้จังหวะภาพ (แสงเปลว) เสียงกระตุ้น (เสียงกุฉินจีน) และตารางรางวัลแบบโอเปร่า คนเล่นไม่ตามแจ็คพอต—พวกเขาตามโน๊ตถัดไปในบทเพลง H3: เพราะ ‘ความเสี่ยง’ เป็นเพียงเรื่องหลอก คุณคิดว่าความผันผาย = อันตราย? ไม่ใช่—ความผันผาย = การมีส่วนร่วม ความเสี่ยงต่ำไม่ปลอดภัย—มันคือภาวะซึมเซชั่น คนเล่น45นาทีไม่มาก็คนพนัน;พวกเขาเป็น neuroaesthetes ตามหาสถานะระหว่างความไม่มั่นมั่งและรางวัล เราขายชัยชนะ—we sell the thrill of near-miss. H2: สิทธิประโยชน์จริงๆอยู่ที่ช่วงหยุด—not เมื่อชนะ—but เมื่อใกล้จะชนะ ช่วงหน่วงระหว่างการหมุนกับผลลัพธ์?那是ที่โดปามีนพุฒพรวด เราออกแบบช่องว่างเหล่านี้เหมือน silence ในบทเพลง—ยาวพอให้หวังรู้สึกชัดเจน H3: คุณไม่ได้เล่นสล็อต—you’re conducting one มาที่โต๊ะของฉันโดยปราศจากความคาดหวัง อย่ามองหาเงินสด—มองหาจังหวะ เปิดสวิตซ์ความกังวล—andฟังระฆังระหว่างการหมุน สิทธิประโยชน์นี้ไม่มาก็บันเทิง—it’s applied neuroaesthetics dressed as carnival.